Electronische inertie
Op frequente weblogposts kan ik niet bogen: het gaat hier te traag. Gelukkig kunt u altijd bij mijn broer terecht voor dagelijkse nieuwigheden. Verversing heet dat zeker. Raar woord.
De afgelopen maanden geregeld wat kunnen lezen. Een bizarre mengeling van Buber en Zizek. Bij lectuur van Buber is er alle tijd om achterover te leunen en een en ander peinzend te herkauwen. Hij komt tegemoet aan de verwachtingen die de lezer krijgt bij het zien van Bubers foto, een oude man met lange baard. Voor minder dan wijsheid kruipt hij niet in zijn pen. Zijn geschriften zijn niet helemaal van enige orakelige betweterij verstoken, maar wel zo ingetoomd dat de levenswijsheid er toch nog zonder kleerscheuren vanaf komt. In zijn chassidische verhalen wil ik ook best nog een tijdje verwijlen. Bij Zizek, een weinig fijngevoelig schrijver, word ik aangegrepen door onrust: alles goed en wel uitgelegd, maar wat gaan we nu eens doen aan al de politieke miskleuntoestanden die hij beschrijft, dat soort gevoel. Het doen van dingen zit ook in schrijven, inclusief zijn schrijven, dat besef ik wel. Wat het dichten betreft: schrijven is ook doen, maar alles moet door een tunnel van traagheid en onderweg gaat er een loslaten van concrete zaken mee gepaard. Soms voelt dat als verraad. Het persoonlijke is daarbij ook een omweg, toegegeven een omweg die elke mens maakt, al of niet met zijwegeltjes. Verraad aan het eigen persoonlijke voelt minder erg.
Buber insisteert op het individu. Zizek wijst op de inherente leegte van de kern van het individu en de noodzaak om bij de weg naar binnen naar buiten te kijken. Zijn analyses van ironie, het postpolitieke karakter van de politiek zijn interessant. En zijn visie op de noodzaak die Europa niet schijnt te zien om sterk in de schoenen te staan tov de VS. De volgens hem veelvoorkomende fixatie op ‘het kwade’ als haast enige gepercipieerde vorm van het absolute heeft me geïntrigeerd. Zijn paulinische definitie van leven en dood ook. De combinatie van lectuur van de voortvarende Zizek en de bedachtzame Buber is zonder meer een aanrader.